Είναι ο καρπός που ξεχωρίζει για την όξινη γεύση του και χρησιμοποιείται κυρίως για τον χυμό του. Διαθέτει αντιβακτηριδιακές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες, ενώ συμβάλει σημαντικά και στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Ο φρέσκος χυμός από λεμόνι είναι επίσης σπουδαία πηγή βιταμίνης C.
Ο χυμός του λεμονιού περιέχει κιτρικό οξύ σε ποσοστό 5%, το οποίο του χαρίζει τη χαρακτηριστική ξινή γεύση. Το λεμόνι θεωρείτε ιδανικό για την αποβολή των τοξικών ουσιών του οργανισμού. Με το χυμό του αντιμετωπίζονται προβλήματα του λαιμού καθώς και το συνάχι. Ενώ, βοηθά και στη χώνεψη. Έχει αντιπυρετικές ιδιότητες αφού ο οργανισμός ανταποκρίνεται στα εσπεριδοειδή καλύτερα απ’ ότι σε άλλα τρόφιμα.
Απεικονίσεις εσπεριδοειδών δέντρων συναντάμε σε ρωμαϊκά μωσαϊκά στη Βόρεια Αφρική. Όμως, η πρώτη περιγραφή του λεμονιού γίνετε από τον Άραβα Κούστους Αλ Ρούμι στις αρχές του 10ου αιώνα. Η ονομασία λεμόνι προέρχεται από την περσική λέξη «Limu». Έχουν εντοπιστεί λεμόνια ακόμα και στα ερείπια της Πομπηίας. Οι ναυτικοί στο μεσαίωνα έτρωγαν λεμόνια για την καταπολέμηση του σκορβούτου, καθώς αυτά περιέχουν μεγάλη ποσότητα βιταμίνης C, περισσότερο ακόμα και από τα πορτοκάλια.
Η λεμονιά φυτρώνει σε εύκρατα και τροπικά κλίματα και είναι ευαίσθητη στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Χρειάζεται πολλή ηλιοφάνεια ενώ αναπτύσσεται σε γόνιμο και ξηρό χώμα. θέλει αρκετό πότισμα αλλά πρέπει να προσέξουμε να στεγνώνει το έδαφος μεταξύ των ποτισμάτων.
Info