Το να χάσουμε τον προσανατολισμό στο δάσος δεν είναι και το πιο απίθανο πράγμα που μπορεί να μας συμβεί. Σε μια τέτοια περίπτωση πολύτιμο εργαλείο είναι η παλιά κλασική πυξίδα η οποία δεν χρειάζεται μπαταρίες, είναι φθηνή, είναι ανθεκτική και χωράει στην τσέπη μας.
Χρειάζονται όμως ορισμένες βασικές γνώσεις ώστε να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες που μας προσφέρει αυτό το σημαντικό εργαλείο.
1. Πρέπει να γνωρίζουμε τη διαφορά μεταξύ αληθινού και μαγνητικού βορρά.
Μια πυξίδα δεν δείχνει προς τον βόρειο πόλο, ή το βορειότερο σημείο της γης. Η πυξίδα δείχνει προς τον μαγνητικό βορρά ή ένα σημείο στο βόρειο ημισφαίριο της γης όπου ταυτίζονται οι μαγνητικές γραμμές του πεδίου του πλανήτη. Η διαφορά μεταξύ αυτών των δύο σημείων αναφέρεται ως μαγνητική απόκλιση. Συνήθως στους χάρτες αναγράφεται η μαγνητική απόκλιση. Γενικά για την Ελλάδα κυμαίνετε περίπου στο 3.10 με 4.8, ανάλογα την τοποθεσία.
2. Μη χρησιμοποιείτε πυξίδα κοντά σε μεταλλικά αντικείμενα.
Η χρήση μιας πυξίδας στο εσωτερικό ενός οχήματός, σε ένα κτίριο ή δίπλα σε έναν μεταλλικό φράχτη μπορεί να αλλοιώσει την ακρίβεια της μέτρησης. Προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε την πυξίδα στο ύπαιθρο λίγα βήματα μακριά από τυχόν μεταλλικές επιφάνειες.
3. Πώς κρατάμε μια πυξίδα.
Για ευκολία στη χρήση προτιμώ να βάζω την πυξίδα στην παλάμη του χεριού μου και να την κρατάω δίπλα στο στήθος μου. Στη συνέχεια κοιτάζω προς τα κάτω την πυξίδα και περιστρέφω το ΣΩΜΑ μου, όχι την πυξίδα, όταν προσπαθώ να προσανατολιστώ. Ας πούμε ότι ξέρω ότι πρέπει να πάω ανατολικά και ότι γνωρίζω ότι ανατολικά είναι στις 90 μοίρες στην πυξίδα. Θα κρατήσω την πυξίδα με τον τρόπο που περιέγραψα προηγουμένως και θα περιστρέψω το σώμα μου μέχρι να κοιτάξω ανατολικά. Στη συνέχεια θα κοιτάξω ψηλά και θα εντοπίσω ένα αντικείμενο (κορυφή λόφου, δέντρο, μεγάλο βράχο) που βρίσκεται στην κατεύθυνση της πορείας μου. Στη συνέχεια, μπορώ να αφήσω την πυξίδα και να αρχίσω να περπατάω προς αυτή την κατεύθυνση προς τον προορισμό μου. Μόλις φτάσω σε αυτό το πρώτο σημείο, απλώς επαναλαμβάνω την διαδικασία και συνεχίζω το περπάτημα.
4. Διορθώνω τα σημεία αναφοράς.
Γενικά, αποφεύγουμε να βλέπουμε την πυξίδα ενώ βρισκόμαστε σε κίνηση. Μόλις φτάσουμε στο σημείο που θέσαμε ως στόχο. Τότε ορίζουμε το επόμενο σημείο. Εάν χρησιμοποιούμε δέντρα ή βράχους εναλλάσσουμε την πλευρά του σημείου αναφοράς στην οποία καταλήγουμε κάθε φορά. Αυτό θα μας βοηθήσει να παραμείνουμε στην πορεία, σχεδόν σαν μια τεχνική αυτοδιόρθωσης.
5. Χρησιμοποιούμε τον περιστρεφόμενο δακτύλιο.
Αυτό το κομμάτι είναι κάπως πιο προχωρημένο, αλλά θα μας βοηθήσει να εξοικονομήσουμε σημαντικό χρόνο. Οι πυξίδες στρατιωτικού τύπου έχουν αυτό που είναι γνωστό ως περιστρεφόμενος δακτύλιος, ακριβώς όπως αυτοί που υπάρχουν σε πολλά ρολόγια. Αυτός ο δακτύλιος έχει χαραγμένες ενδείξεις περιμετρικά οι οποίες μάλιστα φωσφορίζουν για να τις βλέπουμε και τη νύχτα.
Εάν γνωρίζουμε ότι πρέπει να πάμε ανατολικά (στις 90 μοίρες), μπορούμε να ρυθμίσουμε το σημάδι στην πυξίδα στις 90 μοίρες μόλις ευθυγραμμιστούμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Βασικά πριν ξεκινήσουμε, ευθυγραμμιζούμε το σημάδι στον δακτύλιο της στεφάνης με το βέλος στην πυξίδα. Μόλις προχωρήσουμε για να ελέγξουμε την κατεύθυνσή μας, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να βεβαιωθούμε ότι το βέλος και το σημάδι είναι ακόμα ευθυγραμμισμένα και προχωράμε, χωρίς να καθυστερούμε για να ελέγχουμε σχολαστικά κάθε φορά. Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε καταστάσεις χαμηλής ορατότητας.
Info